Opis
Przemysłowe chłodziarki, nazywane również chłodziarkami, jednostkami chłodzenia, jednostkami lodowatymi, urządzeniami chłodzącymi itp., mają różne wymagania dotyczące chłodziarek z powodu ich szerokiego zastosowania w różnych przemysłach. Jednostka chłodnicza składa się z czterech głównych elementów: kompresora, ewaporatora, kondensatora i zaworu rozszerzającego, co pozwala osiągnąć efekt chłodzenia i grzewania urządzenia.
1. Ciśnienie i temperatura ewolucji
W pracy chłodnicy temperatura parowania, ciśnienie i ciepło przynoszone do ewaporatora przez wodę zimną są ściśle powiązane. Gdy obciążenie cieplne jest wysokie, temperatura wody powrotnej w ewaporatorze wzrasta, co powoduje podwyższenie temperatury ewaporatora i odpowiadającego jej ciśnienia parowania. Natomiast, gdy obciążenie cieplne maleje, temperatura wody powrotnej wody chłodzącej się obniża, a wraz z nią temperatura parowania i ciśnienie również maleją. W praktycznej pracy, gdy obciążenie cieplne pomieszczenia klimatyzowanego zmniejsza się, temperatura wody powrotnej wody chłodzącej się obniża, a jej temperatura parowania i ciśnienie będą oba malejące.
Zgodnie z krajowym standardem GB/T18403.1-2001, nominalne warunki pracy chłodnicy to 12 ℃/7 ℃ dla temperatury wody chłodzącej przy dopływie i odpływie, oraz 30 ℃/35 ℃ dla temperatury wody chłodzącej przy dopływie i odpływie. Dlatego warunki pracy chłodnicy w zakładzie to 12 ℃/7 ℃ dla temperatury wody chłodzącej przy dopływie i odpływie, oraz 30 ℃/35 ℃ dla temperatury wody chłodzącej przy dopływie i odpływie.
Podczas pracy temperatura wyjściowa zimnej wody powinna być podwyższana maksymalnie, jednocześnie spełniając wymagania dotyczące użytkowania klimatyzacji. Ogólnie rzecz biorąc, temperatura parowania jest o 2 ℃~4 ℃ niższa niż temperatura wyjścia zimnej wody. Temperatura parowania jest często kontrolowana w zakresie 3 ℃ do 5 ℃. Zbyt wysoka temperatura parowania często utrudnia osiągnięcie wymaganego efektu klimatyzacyjnego, natomiast niska temperatura parowania nie tylko zwiększa zużycie energii przez instalację, ale również łatwo prowadzi do zamarzania i pęknięcia rurociągów parowania.
2. Ciśnienie i temperatura kondensacji
W chłodnicy, ciśnienie wskazywane przez manometr wysokociśnieniowy nazywa się ciśnieniem skraplania, a temperatura odpowiadająca temu ciśnieniu nazywa się temperaturą skraplania. Poziom temperatury skraplania, podczas gdy temperatura parowania pozostaje stała, ma decydujące znaczenie dla zużycia energii przez instalację. Podczas pracy jednostki chłodniczej należy zwrócić uwagę na zapewnienie, aby temperatura, ilość i jakość wody chłodzącej oraz inne wskaźniki były w zakresie dopuszczalnym. Gdy w kondensatorze znajduje się powietrze, różnica temperatur między temperaturą skraplania a wyjściem wody chłodzącej wzrasta, podczas gdy różnica temperatur między wejściem a wyjściem wody chłodzącej maleje. W tym momencie efekt przekazu ciepła kondensatora jest gorszy, a zewnętrzna część kondensatora jest gorąca na dotyk. Ponadto, nakrapianie i osady na stronie wodnej rury kondensatora mają również istotny wpływ na przekaz ciepła.
3. Ciśnienie i temperatura zimnej wody
Przepływ zimnej wody w ewaporatorze jest odwrotnie proporcjonalny do różnicy temperatury między wodą dopływową a zwrotową, czyli im większy przepływ zimnej wody, tym mniejsza różnica temperatury; na odwrót, im mniejszy przepływ, tym większa różnica temperatury. Dlatego warunki pracy chilleru ustawiają różnicę temperatury między zimną wodą dopływową a zwrotową na 5 ℃, co faktycznie reguluje przepływ zimnej wody w jednostce. Sterowanie przepływem zimnej wody objawia się kontrolą spadku ciśnienia zimnej wody przechodzącej przez ewaporator.
W standardowych warunkach pracy, ciśnienie dopływu i zwrotu wody chłodzącej w ewaporatorze jest ustawione na spadek o 0.5 kgf/cm2. Metoda ustawienia spadku ciśnienia polega na dostosowaniu otwarcia zaworu wyjściowego popychacza zimnej wody oraz otwarcia zaworów dopływu i zwrotu wody w ewaporatorze.
4. Ciśnienie i temperatura wody chłodzącej
Chłodnica działa przy standardowych warunkach eksploatacji, z temperaturą powrotu wody do kondensatora wynoszącą 30 ℃ i temperaturą wyjściową 35 ℃. W standardowych warunkach eksploatacyjnych spadek ciśnienia na wylocie kondensatora jest ustawiony na około 0,75 kgf/cm2. Metoda ustawiania spadku ciśnienia obejmuje dostosowywanie otwarcia zaworu wyjściowego pompy wody chłodzącej oraz zaworów rurociągów wejściowych i wyjściowych kondensatora.
Aby zmniejszyć zużycie energii elektrycznej przez chłodnicę, temperatura kondensatora powinna być minimalizowana w jak największym stopniu. Istnieją dwie możliwe działania: jednym z nich jest obniżenie temperatury wody powrotnej do kondensatora, a drugim – zwiększenie objętości wody chłodzącej.
Dla wentylatorów chłodniczych, wysokie lub niskie ciśnienie kondensacji może spowodować przepływ. Gdy wentylator chłodniczy natrafia na taką sytuację, należy zwrócić uwagę, że różnica między ciśnieniem kondensacji a ciśnieniem parowania nie powinna być zbyt mała i powinna spełniać wymagania, aby zapobiec przepływowi, w przeciwnym razie może dojść do przepływu. W jesieni, gdy temperatura jest niższa, jest to bardziej korzystne dla działania kompresora tłoczkowego, ponieważ ciśnienie kondensacji jest niższe, a zużycie energii znacznie się obniża.